فرمولاسیون چسب کاشی خمیری

چسب کاشی خمیری چیست؟

جهت کلیه مراحل نصب کاشی و سرامیک محصولات نوین تولید و به بازار عرضه شده است که مزایا و خصوصیات
ویژه ای را حاصل می کنند . یکی از مهم ترین مراحل کاشیکاری ، نصب کاشی به سطح زیرآیند می باشد . در
روشهای سنتی معمولاََ از ملاتهای سنتی (ترکیب پودر سنگ و سیمان ) برای کاشیکاری استفاده می شد. ولی
امروزه استفاده از ملاتهای سنتی برای نصب کاشی منسوخ شده است و از چسب های ویژه آماده برای
نصب کاشی و سرامیک به کف ودیوار استفاده می شود. یکی از معمول ترین چسب های مورد استفاده
برای کاشیکاری ، چسب کاشی خمیری می باشد. چسب کاشی خمیری بر پایه رزین های آکریلیکی ، پودرهای
معـدنی و مـواد غلظت دهنـده می باشد .این محصول علاوه بر نصب سـریع کاشی و کاهش وزن مصالح ساختمانی،
مـوجب افزایش فضای داخلی ساختمان نیـز می گردد ، زیـرا در روش های قدیم کاشی به فاصله 4 الی 5 سانتیمتری
از دیوار قرار گرفته و پشت آن با دوغاب سیمان پر می گردید، که نه تنها مصالح زیادی مصرف می گردید، بلکه
حجم زیادی از فضای داخلی محل را اشغال می نمـود ، در صورتی که در استفاده از چسب کاشی ، این محصول
به ضخامت 4 الی 5 میل بر روی دیوار اجرا می گردد و سپس کاشی بر روی آن نصب می گردد . چسب
کاشی خمیری، محصولی آماده مصرف می باشد و به سادگی با کاردک شانه ای بصورت لایه ای نازک ،
روی سطح اجرا می شود.

 

نحوه استفاده از چسب خمیری سرامیک

چسب های خمیری بر پایه رزین های اکریلیکی، مواد غلظت دهنده و مواد معدنی تولید و عرضه می شود. برخلاف
چسب نوع پودری که لازم بود برای استفاده از آن ابتدا آن را با آب مخلوط کرد، این چسب ها آماده مصرف می باشند
و برای نصب کاشی آماده هستند. در صورتی که بخواهید از چسب سرامیک و کاشی خمیری برای
نصب کاشی و سرامیک استفاده کنید، لازم است ابتدا ناهمواری های سطح مورد نظر را با استفاده از مواد
مختلفی نظیر چسب پرایمر یا چسب بتن از بین ببرید و روی سطحی صاف، کاشی ها را نصب کنید.

برخلاف چسب های پودری که برای خشک شدن به مدت زمان بسیار کمی نیاز داشتند، چسب های خمیری
به 72 ساعت زمان نیاز دارند تا به خوبی خشک شوند و کاشی را به سطح مورد نظر بچسبانند. چسب نوع
خمیری استحکام و مقاومت کمتری در مقابل رطوبت از خود نشان می دهد، به همین دلیل برای نصب سرامیک
در کف حمام یا بخش هایی از خانه که با رطوبت و آب فراوان در تماس هستند، مناسب نمی باشد.

در صورتی که قصد دارید بخش هایی نظیر آشپزخانه را با استفاده از سرامیک، کاشی کاری کنید، می توانید از
چسبهای کاشی خمیری استفاده نمایید. چسبهای کاشی خمیری برای افرادی که تجربه و مهارت کافی در نصب
کاشی را ندارند، یک پیشنهاد ویژه محسوب می شود، چرا که در چسب های پودری میزان آبی که پودر را با آن
مخلوط می کنید از اهمیت بالایی برخوردار است و هر گونه بی دقتی در این میزان می تواند باعث از بین رفتن
استحکام چسب، و در نتیجه استحکام کاشی شما گردد.

مکانیزم اثر چسب کاشی خمیری ضد آب

مکانیزم تاثیر چسب کاشیکاری خمیری آب بند چیست ؟

چسب کاشی خمیری از رزین های امولسیونی و فیلرهای معدنی و مواد دیسپرس کننده و غلظت دهنده ویژه، فرموله و تولید شده است . رزین امولسیونی موجود در فرمولاسیون تولید چسب کاشی خمیری، موجب افزایش میزان چسبندگی کاشی به سطح شده و علاوه بر آن تا حدود زیادی می تواند موجب ضد آب شدن ملات کاشیکاری شود. این مقوله در کاشیکاری سرویس بهداشتی و حمام و آشپزخانه می تواند مانعی برای نفوذ آب به طبقات پایین شود . از طرفی وجود مواد دیسپرس کننده و غلظت دهنده در ساختار چسب کاشی خمیری، زمان ژل تایم را افزایش داده و مجال بیشتری برای نصب کاشی در اختیار کاشیکار قرار می دهد.

فرق چسب کاشی پودری و خمیری ؛ نحوه استفاده

چسب کاشی پودری با افزودنی‌های پلیمری تقویت می‌شوند و یکی از چسب‌های پرکاربرد در این زمینه است.
قبل از استفاده از چسب پودری باید آن را با آب مخلوط کرد تا حالت خمیری پیدا کند و سپس قابل‌ استفاده می‌شود.
وجود پلیمر در ساختار آن چسبندگی و مقاومت بالایی در برابر آب و رطوبت را به آن داده است که یکی از
مهم‌ترین مزایای استفاده از آن است.

چسب کاشی خمیری به شکل خمیری است و از همان ابتدا می‌توان از آن استفاده کرد و مانند چسب کاشی پودری
نیازی به‌اضافه کردن آب ندارد. یکی از معایب چسب کاشی خمیری این است که به 72 ساعت زمان برای خشک شدن
نیاز دارد درصورتی‌که با استفاده از چسب کاشی پودری این مدت‌زمان بسیار کم بود.

تفاوت‌ چسب کاشی پودری و خمیری ؛ قیمت

تفاوت‌ چسب کاشی پودری و خمیری را در قیمت آن‌ها می‌توان جستجو کرد. چسب کاشی پودری ازنظر
مزایا و میزان مصرف نسب به چسب کاشی خمیری قیمت کمتری دارد و مقرون‌به‌صرفه است.

تفاوت چسب کاشی پودری و خمیری ؛ مکان‌های مورد استفاده

یکی از نکات مهمی که هنگام استفاده از چسب کاشی باید مدنظر قرار دهید مکانی است که قصد کاشی
کردن آن را دارید. در مکان‌هایی مانند حمام و دستشویی که رطوبت و آب زیاد است نباید از چسب کاشی خمیری
استفاده کرد زیرا استحکام و مقاومت کمتری دارد و برای این محیط‌ها مناسب نیست.

چسب کاشی خمیری را برای سطوحی داخل آشپزخانه و مکان‌های دیگر می‌توان استفاده کرد. اگر درزمینهٔ نصب
کاشی تاره کار هستید استفاده از چسب کاشی خمیری برای شما یک انتخاب ویژه است چراکه به مهارت کمتری نیاز دارد.
در زمان استفاده از چسب کاشی پودری مقدار دقیق آب و ترکیب آن از اهمیت بالایی برخوردار است و اگر نسبت معین رعایت نشود کیفیت و چسبندگی چسب دچار مشکل خواهد شد.

تفاوت چسب کاشی پودری و خمیری ؛ کاربرد

یکی دیگر از تفاوت‌ چسب کاشی پودری و خمیری در کاربردهای آن‌هاست.

جدول مشخصات فیزیکی و شیمیایی چسب کاشی خمیری(پلیمری)

خواص فیزیکی و شیمیایی چسب کاشی خمیری چیست؟

عنوان	ویژگی
حالت	خمیری
رنگ	شیری
وزن مخصوص	1/6 gr/cm3
یون کلر	ندارد
استاندارد	ASTM C482 – BS EN 12004
PH	7

برخلاف ” غرب ” که تاریخ هنری آن بارها و بارها تغییرات عمده ای را در قالب تغییرات سبک تجربه کرده است، هنر چینی در طول قرن ها با تداوم شگفت انگیزی مشخص شده است. در رمان مینگ (قرن 14 تا 17)، مدل آن از دوره تانگ (قرن 7 تا 10) هنوز به وضوح دیده می شود . نقاشی های منظره توسط یک نقاش چینگ (قرن 17 تا 20) اساساً از نظر ساختار شبیه به نقاشی های سلسله سونگ (قرن 10 تا 13) است. یکی از دلایل این امر “احترام به سنت” است که همیشه در چین رایج بوده است. هدف اصلی هنرمندان خلق چیزی جدید نبود، بلکه تقلید از الگوهای قدیمی تا حد امکان صادقانه بود – که اتفاقاً به هیچ وجه به عنوان سرقت ادبی یا غیرمنصفانه تلقی نمی شود. در نهایت، این دیدگاه مبتنی بر جهان بینی کنفوسیوس است که از جمله، دانش آموزان را به پرستش استاد فرمان می دهد.

اما سایر آموزه های دینی و فلسفی که در چین گسترده شده بود نیز بارها تأثیر قابل توجهی بر آفرینش هنری به دست آوردند. نه نقاشی چینی و نه اشعار شاعران تانگ بدون دائوئیسم قابل تصور نیست . از نظر موضوعی، آنها اغلب با اصل زندگی در هماهنگی با طبیعت سروکار دارند. اما تکنیک نقاشی همچنین تأثیراتی از آموزه یین و یانگ دائوئیست را نشان می دهد ، به عنوان مثال در تناوب دیالکتیکی بین سطوح نقاشی شده و خالی، یا در تضاد بین ضربات قلم مو «مرطوب» و «خشک». علاوه بر این، چهره هایی از اساطیر دائو نیز بارها و بارها در آثار هنری چین ظاهر می شوند. با این حال، تأثیرات بودیسم کمتر مشخص است ، به ویژه از آنجایی که در طول زمان غیرقابل شناسایی شده است. از قرن شانزدهم به بعد، تأثیرات غربی نیز به ویژه از طریق کار مبلغان اروپایی ظاهر شد.

به دلایل مالی، هنر چین عمدتاً توسط دربار امپراتوری یا محافل درباری و علمی حمایت می شد. علاوه بر این، هنرمندان تنها به ویژه در ادبیات و نقاشی نیز بودند که آثار خود را دور از مردم در مناطق روستایی، دره های کوهستانی و غیره خلق می کردند. بیشتر اوقات اینها علما یا حتی کارمندان سابق دولتی هستند که به دلیل ناامیدی یا عصبانیت از شرایط سیاسی حاکم بر جهان پشت کرده اند. افزایش این جنبش معمولاً پس از تغییرات سلسله‌ای مشاهده شد، به ویژه زمانی که مانچوها به عنوان سلسله چینگ در اواسط قرن هفدهم به قدرت رسیدند .

اثرات تشعشعی هنر چینی را می توان در سراسر منطقه شرق آسیا مشاهده کرد. به طور طبیعی، آنها به ویژه در مناطقی که به طور موقت تحت حاکمیت چین بودند، مانند “دولت های تابعه” کره و ویتنام ، یا توسط چینی ها (سنگاپور، مالزی، اندونزی) سکنی گزیده بودند، برجسته هستند. اما هنر ژاپن نیز از این حیث مدیون پادشاهی میانه است. در برخی مناطق، اپیگون ها حتی توانستند از الگوی خود پیشی بگیرند، مانند هنر لاکی که در ژاپن به اوج خود رسید . از قرن شانزدهم به بعد، آثار هنری چینی – به ویژه ظروف چینی – در مقیاس وسیع تری به اروپا صادر شد و در آنجا بر هنر غرب تأثیر گذاشت.

هنر تایوان و همچنین هنر مهاجران چینی را می توان بخشی از هنر چینی دانست که ریشه در آن دارد.

توسعه تاریخی تا 221 قبل از میلاد قبل از میلاد مسیحویرایش کنید

همچنین ببینید : سلسله شیا ، سلسله شانگ و سلسله ژو

هنر سفالگری دوران نوسنگیویرایش کنید

اشکال اولیه هنر چینی در فرهنگ نوسنگی یانگشائو (仰韶文化) یافت شد که به هزاره ششم قبل از میلاد باز می‌گردد. قبل از میلاد مسیح. یافته‌های باستان‌شناختی مانند آنچه از سکونتگاه بانپو به دست آمده نشان می‌دهد که سفال‌سازی قبلاً در دوره یانگ شائو انجام می‌شده است . محصولات سرامیکی اولیه اغلب بدون رنگ بوده و اغلب ساختارهای طناب پلاستیکی داشتند. اولین عناصر تزئینی شامل صورت ماهی و انسان بود، اما این عناصر در نهایت به الگوهای انتزاعی متقارن و هندسی تبدیل شدند که بسیاری از آنها نقاشی شده بودند.

بارزترین ویژگی فرهنگ یانگ شائو، استفاده گسترده از سفال های نقاشی شده، به ویژه با چهره انسان، تصاویر حیوانات و نقوش هندسی بود. برخلاف فرهنگ لانگشان بعدی ، فرهنگ یانگ شائو هنوز چرخ سفالگری را نمی شناخت . بر اساس یافته های باستان شناسان، جامعه یانگ شائو بر پایه قبیله های سازمان یافته مادرسالار استوار بود . حفاری ها نشان داده است که کودکان در ظروف سفالی نقاشی شده دفن می شدند.

فرهنگ یشم لیانگژو آخرین فرهنگ یشم نوسنگی در دلتای یانگزی بود و حدود 1300 سال دوام آورد. هنر یشم در این دوره با ظروف آیینی بزرگ ساخته شده مانند لوله‌های کنگ ، دیسک‌های بی ، تبرهای یوه و همچنین آویزها و طلسم‌هایی به شکل پرندگان ، لاک پشت‌ها یا ماهی‌ها مشخص می‌شود . یشم لیانگژو با رنگ سفید شیری خود مشخص می شود که به دلیل منشاء لرزه ای آن است .

عصر مفرغ در چین با سلسله شانگ آغاز شد ، که به خاطر هنر دقیق برنزش معروف بود. آهنگران آن دوران معمولاً در کارگاه‌های خارج از شهرها کار می‌کردند و مخصوصاً ظروف تشریفاتی و یراق آلات واگن تولید می‌کردند. ظروف برنزی برای نگهداری مایعات مختلف مورد استفاده در مراسم مذهبی استفاده می شد. کشتی‌های Ku و Jue زیبا هستند ، اما چیزی که بسیار چشمگیر به نظر می‌رسد یک کوزه سه پا است.

در ظروف دوره شانگ، کل سطح موجود معمولاً با اشکال تلطیف شده از حیوانات واقعی و تخیلی تزئین شده بود. رایج ترین نقش مایه تائوتی است ، موجودی اسطوره ای مسطح و متقارن. طبق یکی از تفسیرها، گفته می شود که این مرد شهوترانی است که به عنوان مجازات، محکوم به دفاع از یکی از چهار گوشه بهشت ​​در برابر هیولاهای شرور شده است. بر اساس دیدگاه دیگری، تائوتی هیولایی است که فقط از یک سر تشکیل شده است و بنابراین در تلاش برای بلعیدن مردم فقط به خود آسیب می رساند.

در طول انتقال از شانگ به سلسله ژو، شکل و عملکرد برنزها به تدریج تغییر کرد. آنها اکنون به اهداف سکولارتری خدمت می کردند. در طول دوره کشورهای متخاصم، ظروف برنزی حتی به اشیائی برای لذت زیبایی شناختی تبدیل شدند: صحنه های ضیافت و شکار اغلب ظاهر می شد، در حالی که برخی دیگر دارای الگوهای انتزاعی با منبت کاری های طلا و نقره و سنگ های قیمتی بودند . آینه های برنز جلا داده شده نیز به طور فزاینده ای تولید می شد.

برنزهای دوره شانگ بعداً در سلسله سونگ مورد توجه قرار گرفت . این نه تنها بر اساس شکل و طرح آنها بود، بلکه بر اساس پتینه سبز، آبی و گاهی حتی مایل به قرمزی بود که در اثر فرآیندهای شیمیایی هنگام دفن به دست آوردند . مطالعه هنر برنز اولیه چینی یک حوزه تخصصی از تاریخ هنر است .

های برنزی، دوره ژو

اعتقاد بر این است که خاستگاه موسیقی و شعر چینی در کتاب ترانه ها (詩經 Shijing) نهفته است. بین 1000 تا 600 قبل از میلاد این اثر که در قرن یکم قبل از میلاد نوشته شده است، حاوی آهنگهای عامیانه، سرودهای مذهبی و سرودهای دولتی و همچنین آهنگهای عاشقانه، سرودهای جنگی، سرودهای روضه و نوحه از همه نوع است. به ویژه آهنگهای عاشقانه با طراوت و معصومیت آنها را مجذوب خود می کند. زبان

موسیقی اولیه چینی اساساً مبتنی بر سازهای کوبه ای مانند زنگ برنز بود که از بیرون با قوچ به صدا در می آمد. ردیف های کامل زنگ ها اغلب در پایه های چوبی آویزان می شدند. در داخل ناقوس ها آثار خراش و ساییدگی دیده شده است که احتمالاً به دلیل «کوک شدن» زنگ است. در دوره کشورهای متخاصم، سازهای کوبه ای به تدریج با سازهای زهی و بادی (فلوت نی) جایگزین شدند.

به طور قابل توجهی، کاراکتر دوم کلمه موسیقی (音乐؛ yīnyuè) مانند شادی (快乐؛ kuàilè) نوشته می شود. کنفوسیوس (孔子؛ Kǒng Zǐ؛ 551–479 قبل از میلاد) و شاگردانش اهمیت زیادی به موسیقی می‌دادند، زیرا از نظر آن‌ها، موسیقی این قدرت را داشت که مردم را صلح‌آمیز و متعادل کند، اما برعکس، دلسرد و مشاجره‌کننده بود. طبق گفته Xúnzǐ (荀子؛ 298-220 قبل از میلاد)، موسیقی به اندازه Lǐ (礼؛ «رسم»)، مفهوم اصلی کنفوسیوسیسم اهمیت داشت . Mòzǐ (墨子؛ اواخر قرن پنجم قبل از میلاد)، از مخالفان آیین کنفوسیوس، موسیقی را به عنوان یک مقوله صرفا زیبایی شناختی و در نتیجه اتلاف وقت بیهوده می دانست.

شعر اولیهویرایش کنید

کتاب معروف آوازها (詩經؛ شیجینگ) بعداً به مجموعه آهنگ‌های چو (楚辭؛ Chǔcí) پیوست که عمدتاً از Qū Yuán نیمه افسانه‌ای (屈原؛ 340–278 قبل از میلاد) و جانشین او سونگ یو ( Song Yù ) است.宋玉؛ قرن چهارم قبل از میلاد). ترانه‌های این مجموعه با لحن غنایی و عاشقانه‌تر هستند و بنابراین سنت متفاوتی از شعر کلاسیک چینی را در مقایسه با شیجینگ نشان می‌دهند.

یک منبع غنی از هنر اولیه چین، ایالت چو بود که در دره یانگزی واقع شده بود . حفاری در مقبره های چو مجسمه های چوبی نقاشی شده، دیسک های یشمی، مهره های شیشه ای، آلات موسیقی و مجموعه ای غنی از ظروف لاکی را نشان می دهد. اشیاء لاکی اغلب به خوبی رنگ آمیزی می شوند، یا قرمز روی سیاه و یا بالعکس. قدیمی ترین نقاشی ابریشم جهان در چانگشا ( استان هونان ) یافت شد. زنی را در کنار یک ققنوس و یک اژدها نشان می دهد ، دو موجود افسانه ای که اغلب در هنر چینی نشان داده می شوند.

گزیده ای از شعر چو نیز در قالب Chǔcí فوق الذکر باقی مانده است . متون اغلب با شمنیسم همراه هستند. توصیف مناظر خارق‌العاده نشان‌دهنده اولین شعر طبیعی چین است . طولانی‌ترین شعر، «در چنگال اندوه» (لیزائو)، احتمالاً به‌عنوان تمثیلی سیاسی توسط شخصیت تراژیک Qū Yuan سروده شده است .

نمونه های بیشتری از هنر اولیه چینی

همچنین ببینید : سلسله Qin

سلسله کین علیرغم مختصر بودنش، که تا حد زیادی مشابه دوران سلطنت اولین امپراتور کین شیهوانگدی است، جایگاهی تثبیت شده در تاریخ هنر چین دارد. دلیل این امر ارتش معروف سفالی در مقبره امپراتور در نزدیکی شیان است که در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار دارد . این شامل بیش از 7000 جنگجو و اسب سفالی در اندازه واقعی است که همراه با شیهوانگدی ها دفن شده اند. رنگ‌آمیزی اولیه پیکره‌های نقاشی‌شده هنوز در زمان حفاری قابل مشاهده بود، اما اکنون به دلیل تأثیر هوا محو شده است، به طوری که اکنون چهره‌ها با رنگ سفالی خالص ظاهر می‌شوند. این چهره ها در حالت های مختلفی به تصویر کشیده می شدند: پیاده نظام های ایستاده و همچنین کمانداران زانو زده یا ارابه سواران، اما ژنرال ها نیز حضور دارند. صورت و مدل مو به صورت جداگانه طراحی شده بود. از زمان حفاری، فیگورهای شکسته دوباره با دست جمع می شوند که با توجه به مقدار خرده ها زمان زیادی می برد. علاوه بر این، در حال حاضر به سختی هیچ سربازی برای جلوگیری از از بین رفتن رنگ حفاری می شود، زیرا هنوز راه حل کافی پیدا نشده است. هنگامی که با اکسیژن تماس پیدا می کند، رنگی که چندین قرن در زیر زمین باقی مانده است، محو می شود.

موسیقیویرایش کنید

دفتر موسیقی امپراتوری در دوره Qin تاسیس شد.

همچنین ببینید : یوفو

هنرهای

دو آقازاده در حال نقاشی روی آجر قبرپرچم ابریشم مرگ مارکیز دای

بیشتر آثار هنری بازمانده از دوره هان در مقبره های کشف شده در قرن بیستم کشف شد. آنچه در آنجا یافت شد عمدتاً آثار سفالی و سرامیکی بود که به عنوان کالای قبر در نظر گرفته شده بودند. خانه‌های مینیاتوری اغلب چند طبقه با بالکن‌ها و همچنین کشتی‌ها و تیم‌های واگن ساخته شده به سبک مشابه، شهرت خاصی پیدا کردند. مجسمه‌ها، تصاویر ابریشمی، آینه‌های برنزی هنرمندانه و دود‌سوزهای معطر نیز در این قبرها یافت شد .

دیوارپوش ها نیز که بسته به موقعیت جغرافیایی قبر بسیار متفاوت است، توجه زیادی را به خود جلب کرد. برای مثال، در منچوری ، مردم با آجرهای گلی برجسته به مقدار زیاد بسنده می کردند و بنابراین تولید آنها نسبتاً ارزان بود، نقش برجسته های سنگی قبرهای بازرگانان در شانشی ، تصاویر پیچیده زینتی و حیوانات را نشان می داد. اما حتی آنها به آجرهای کشف شده در سیچوان در سال 1947 با مناظر دقیق و هنری پیچیده خود نزدیک نمی شوند.

ادبیاتویرایش کنید

در طول سلسله هان (206 قبل از میلاد تا 220)، شعر چو به فو (賦) تبدیل شد، شعری که اغلب ساختار دیالوگ داشت و معمولاً قافیه بود. از اینجا، یوفو (乐府) پدید آمد، شعری که به سبک عامیانه سروده شد . این اصطلاح در لغت به معنای “دفتر موسیقی” است – اشاره ای به این واقعیت که نوشتن و جمع آوری شعر در اصل مسئولیت مقامات دولتی بود. طول خط یکسانی وجود ندارد، اما پنج کاراکتر در هر خط استاندارد هستند. هر شعر از یکی از الگوهای صوتی تعریف شده پیروی می کند که با عنوان مطابقت دارد. اصطلاح یوفو نه تنها آهنگ‌های عامیانه اصلی را در بر می‌گیرد، بلکه تقلیدی از آنها را که در دادگاه و نسخه‌های شاعران مشهور ایجاد شده‌اند نیز در بر می‌گیرد.

→ مقاله اصلی : معماری چینی

خانه مینیاتوری ساخته شده از خاک رس

اصول اولیه معماری در چین به اوایل دوره امپراتوری، به ویژه ساختمان های تالار باز می گردد. با اتحاد امپراتوری، معماری باشکوهی در سطح دربار ایجاد شد که هدف آن نمایش عظمت امپراتوری بود. منشأ آن در ساختمان‌های کاخ متعدد اولین امپراتور است که کاخ افسانه‌ای اپانگ به اسطوره معماری امپراتوری تبدیل شد. امپراتوران هان این اصل را ادامه دادند و استانداردهای هنری جدیدی را با کاخ وایانگ تعیین کردند.

در این شکل اولیه، کاخ امپراتوری هنوز بسیار متمایز نشده است، به این معنی که بین مناطق زندگی، ساختمان‌های معرف، معماری مقدس، ساختمان‌های اداری و تجاری و انبارها تمایز قائل نمی‌شود. همه این مناطق به یکدیگر می ریزند و مجموعه کاخ های نسبتاً بزرگی را تشکیل می دهند. از این نقطه به بعد، در طول دوره جانشینی سلسله، می توان یک تحول دائمی در معماری کاخ را مشاهده کرد که در نتیجه مناطق مورد بحث به شدت از هم جدا می شوند. معماری کاخ در شهر ممنوعه دوره مینگ ، با “تودرتو” مستمر مناطق مسئولیت، با آپارتمان های خصوصی امپراتور در مرکز پایتخت پکن به اوج خود می رسد .

خانه های چند طبقه و برج مانند را می توان در میان شهرنشینان دوره هان یافت. لایه بندی طبقات که ساختار آن به وضوح با ساختار ساختمان های تالار مطابقت دارد و طبقات جداگانه هر کدام توسط سقف های خاص خود تأکید شده است. در این دوران، سقف ها به طور فزاینده ای به یک عنصر تزئینی برجسته تبدیل شدند. در دوره سونگ ، این گرایش (که در همه انواع ساختمان‌ها قابل مشاهده است) به سمت ساخت‌وسازهای سقفی پربار توسعه یافت، که چهار گوشه آن به منظور جبران بصری معماری عظیم و در نتیجه ایجاد توهم سبکی بیشتر به سمت بالا هدایت می‌شد.

→ مقاله اصلی : موسیقی چینی

امپراتور هان وودی به طور قابل توجهی دفتر موسیقی امپراتوری را که در دوره کوین تأسیس شده بود گسترش داد و مقامات خود را مأمور نظارت بر موسیقی دربار و نظامی و همچنین به رسمیت شناختن رسمی ترانه های محلی کرد.

سلسله هان ، در میان چیزهای دیگر، به خاطر لباس‌های تشییع جنازه‌اش که از بشقاب‌های یشم کوچک ساخته شده بود، شهرت داشت. یک نمونه معروف در موزه استانی ووهان است . موزه در Xuzhou دو نمونه عالی و کاملاً حفظ شده دیگر دارد .

همچنین ببینید : دوره سه پادشاهی ، سلسله جین (265-420) و سلسله های جنوبی و شمالی

→ مقاله اصلی : هنر بودایی – چین

بودیسم در قرن اول به چین آمد، اگرچه طبق سنت گفته می شود که یک راهب در زمان حیات شاه آشوکا از پادشاهی میانه دیدن کرده است . در قرن هشتم، او در زمینه هنر، به ویژه در زمینه مجسمه سازی مذهبی در مقیاس بزرگ، تأثیر قابل توجهی پیدا کرد. خیلی زود، هنر بودایی نیز ویژگی های چینی خود را به خود گرفت. غارهای یونگانگ ، غارهای موگائو و غارهای لانگمن شواهدی غنی از هنر بودایی در چین ارائه می دهند.

از شخصیت‌های بزرگ شعر این دوره می‌توان به شاهزاده کائو کائو (曹操؛ 155-220) و پسرانش کائو پی (曹丕؛ 187-226) و کائو ژی (曹植؛ 192-232) اشاره کرد. کائو پی به ویژه به عنوان نویسنده اولین شعر کلاسیک چینی با هفت حرف در هر سطر (七言詩Qīyánshī )، آواز پرستو (燕歌行Yàngēxíng ) شناخته می شود .

کائو ژی نبوغ خود را در سنین پایین نشان داد و برای مدت طولانی به عنوان یک نامزد امیدوار کننده برای تاج و تخت شناخته می شد. اما در نهایت با تشویق مقامات عالیه پدر، استعداد خود را در خدمت ادبیات و شعر قرار داد. بعدها او خود را با شاعران و مقامات علاقه‌مند به ادبیات احاطه کرد که البته اغلب کائو ژی و خانواده‌اش را تحت الشعاع قرار می‌دادند.

اثر تائو یوآنمینگ (陶淵明؛ 372-427) تأثیر زیادی بر شعر چینی گذاشت . او اغلب لذت های زندگی روستایی و شراب را ایده آل می کرد. 120 شعر از او باقی مانده است.

خوشنویسی وانگ شیژی (قرن چهارم): آغاز شعر معروف در مورد غرفه ارکیده

در محافل درباری چین باستان، نقاشی و خوشنویسی از ارزشمندترین هنرها محسوب می شد. آنها عمدتاً توسط آماتورها، اشراف و مقامات علمی انجام می شدند که به تنهایی از اوقات فراغت لازم برای تکمیل تکنیک قلم مو خود برخوردار بودند. خوشنویسی ناب ترین و عالی ترین شکل بیان در نقاشی محسوب می شد. نقاشی در ابتدا بر روی ابریشم با استفاده از قلم موی ساخته شده از موی حیوانات و جوهر ساخته شده از دوده و چسب حیوانی انجام می شد ، اما پس از اختراع کاغذ در قرن اول نیز بر روی این ماده جدید و ارزان تر انجام می شد.

آثار اصلی خوشنویسی مشهور همیشه در چین بسیار ارزشمند بوده اند ، روی رول ها کشیده شده و گاهی اوقات به روش نقاشی ها روی دیوار آویزان شده اند.

یکی از مشهورترین نمایندگان هنر، وانگ ژیژی (王羲之؛ 307–365) است که در قرن چهارم زندگی می‌کرد و بیشتر به‌خاطر کارش غرفه ارکیده (蘭亭序؛ Lántíng Xù) مشهور است. این پیشگفتار گلچینی از اشعار چند شاعر است که در لان تینگ در نزدیکی شهر شائوکسینگ ( استان ژجیانگ ) جمع می‌شدند و یک بازی به نام «قوشوی لیوشانگ» انجام می‌دادند.

خوشنویس Wèi Shuò (卫铄؛ 272-349) از سلسله جین شرقی از یک سو با مجموعه قوانین حاکم بر هنری که او انجام می داد، نامی برای خود دست و پا کرد. آثار معروف خود او عبارتند از کتیبه بر صیغه معروف (名姬帖Míng Jī Tiè ) و کتیبه Wèishì Hénán (衛氏和南帖Wèishì Hénán Tiè ).

رنگ آمیزیویرایش کنید

سه اثر اساسی در مورد نظریه نقاشی چینی از Gù Kǎizhī (顾恺之؛ 344-405) از Wuxi آمده است : در نقاشی (画论Huàlùn )، مقدمه‌ای بر نقاشی‌های معروف سلسله‌های وی و جین (魏晋胞ĵàn ) نیتینگ کوه یونتای (画云台山记Huàyúntáishānjì ). به نظر او هنگام نقاشی افراد، لباس یا ظاهر کلی اهمیت کمتری دارد. در عوض، نمایش دقیق چشم ها برای روح یک تصویر بسیار مهم است.

از نقاشی‌های گو، امروز تنها سه نقاشی باقی مانده است: پند به بانوی در انتظار ، پوره رودخانه لو (洛神赋Lùoshénfù ) و زنان خردمند و نیکوکار .

به دنبال روندی که قبلاً در زمان سلسله سوئی آغاز شده بود، مجسمه سازی بودایی در مقیاس بزرگ نیز به طور فزاینده ای به بیانی واقعی تر و واقعی تر در سلسله تانگ تبدیل شد . در نتیجه جهان وطنی امپراتوری تانگ و به ویژه تبادل فرهنگی آن با منطقه فرهنگی هند ، مجسمه های بودایی دوره تانگ، تحت تأثیر هنر گوپتای هند، شکل کلاسیک تری به خود گرفتند .

هنر بودایی در اواخر دوره تانگ دچار رکود شد، زمانی که امپراتور ووزونگ تمام ادیان خارجی را در سال 845 ممنوع کرد تا دائوئیسم خودگردان را به جایگاه قدیمی خود بازگرداند . او اموال بودایی ها را مصادره کرد و مؤمنان را مجبور به زیرزمینی کرد، در نتیجه هنر تا حد زیادی متوقف شد.

در حالی که بیشتر مجسمه های چوبی دوره تانگ از آزار و شکنجه جان سالم به در نبرده اند، هنر سنگی به میزان قابل توجهی حفظ شده است. بزرگترین مجسمه ها در لانگمن ، جنوب لویانگ ( استان هنان ) هستند.

سرامیک تنگویرایش کنید

هنر دوره تانگ عمدتاً با مجسمه‌های سرامیکی لعاب‌دار طبیعی یا رنگی مرتبط است که بیشتر اسب‌ها، شترها و شیاطین خشمگین (“نگهبانان جهنم”) و همچنین بانوان منتظر و نوازندگان را به تصویر می‌کشند. ویژگی‌های غیر چینی چهره افرادی که به تصویر کشیده می‌شوند را می‌توان با تأثیرات فرهنگی غرب آسیا و اروپا توضیح داد که به ویژه از طریق تجارت پر جنب و جوش در امتداد جاده ابریشم منتقل شد .

خاستگاه چینی که در چین اختراع شد و در طول سلسله های بعدی به طور فزاینده ای تصفیه شد، به دوره تانگ برمی گردد و از خمیری متشکل از کائولن و فلدسپات ساخته می شود . در مقایسه با سفال‌های معمولی، چینی به دلیل ویژگی‌های فرآوری آن، سازندگان خود را با چالش‌های بسیار بزرگ‌تری مواجه می‌کند. معروف ترین سایت تولیدی Jingdezhen در استان جیانگشی است که در طول تاریخ چندین بار تغییر نام داده است .

نمونه هایی از سفال های تنگ

ادبیاتویرایش کنید

→ مقاله اصلی : ادبیات چینی – دوره تانگ

شعرویرایش کنید

شعر و خوشنویسی لی بای
(قرن هشتم)

شعر غنایی دوران شکوفایی را در سلسله تانگ تجربه کرد، به ویژه شعر شی که در اصل از یوفو (“آهنگ رسمی موسیقی”) پدید آمد . باید بین شکل سنتی به طور رسمی آزاد Gushi و Jintishi تمایز قائل شد که در معرض محدودیت های قابل توجهی بیشتری قرار دارد . شاعران معروف شیعه عبارتند از: بای جویی (白居易؛ 772-846)، دو مو (杜牧؛ 803-852)، هان یو (韓愈؛ 768-824)، Jiǎ Dǎo (賈島؛ 779-843 )峤؛ 644-713)، Liǔ Zōngyuán (柳宗元؛ 773-819)، Luò Bīnwáng (駱賓王؛ 640-684) ، Mèng Hàorán (孟浩然؛ 孟浩然؛孟浩然؛ 689-7) و 77-689 Wáng. ژ آنگ جیولینگ (張九齡؛ 678-740).

مهمترین شاعران چینی نه تنها از دوره تانگ ، بلکه در کل تاریخ ادبیات ، Lǐ Bái (701-762) و Dù fǔ (712-770) هستند. هر دو به اشکال سنتی مختلف کار می کردند. در حالی که لی بیشتر شاعر بت پرستی است ، تغییر شکل طبیعت ، تنهایی و شراب تحت تأثیر دائوئیسم ، صفات مهم اجتماعی Du Fu برجسته تر است. شعر لی بای “جشن در مهتاب” اغلب در غرب به عنوان شعر نهایی چینی در نظر گرفته می شود و بنابراین اغلب به همه زبانهای فرهنگی اروپایی ترجمه می شود.

اشعار بسیار فشرده و در عین حال احساسی و کنایه‌ای از Lǐ Shāngyǐn (李商隱؛ 810-858)، که حاوی انواع دلالت‌های سیاسی و فلسفی است، برای ترجمه دشوار تلقی می‌شوند .

آخرین فرمانروای امپراتوری تانگ جنوبی، Lǐ Hòuzhǔ (李後主؛ 936-978)، نیز به عنوان یک شاعر ظاهر شد. مشهورترین اشعار او پس از سقوطش در سال 975 سروده شد، زمانی که امپراتوران سونگ او را به عنوان زندانی به کایفنگ بردند . آنها اغلب در مورد غم و اندوه به خاطر حکومت از دست رفته و نگاه غم انگیز به زمان های بهتر هستند. در سال 978 توسط امپراطور آهنگ مسموم شد. لی همچنین مسئول توسعه بیشتر شعر عامیانه سنتی Ci است. به ویژه ، او این فرم را به یک محدوده موضوعی وسیع تر باز کرد و علاوه بر ترانه های عاشقانه ، اکنون شامل موضوعات تاریخی و فلسفی نیز شد. او همچنین فرم دو نفره را تأسیس کرد و اغلب با تضاد بین خطوط نه شخصیت و خطوط سه یا پنج شخصیت کوتاه تر کار می کرد.

رمانویرایش کنید

رمان‌های دوره تانگ، که اغلب لمس خارق‌العاده‌ای دارند ، نیز ارزش بالایی دارند. Lǐ Gōngzuǒ (李公佐؛ حدود 800) داستان فرماندار ناحیه جنوبی (南柯太守傳؛ Nánkē tàishǒu chuán )، که در آن راوی حالت کامل شده ای را در یک تپه رویایی می یابد، تجربه ای بسیار شناخته شده در یک مورچه است . در دوشیزه رن (任氏傳Rènshì Chuán ) اثر Shěn Jìjì (沈既濟؛ حدود ۷۴۰–۸۰۰) از سال ۷۸۱، برخورد مرد جوانی با روح روباه ماده گزارش شده است. «پیرمرد با ریش فرفری» اثر دو گوانتینگ نمونه‌ای از یک رمان تاریخی است و زندگی دوشیزه لی (李娃傳؛ Lǐ Wá Chuán ) نمونه‌ای از یک داستان عاشقانه است. همچنین مجموعه های گسترده ای از داستان های کوتاه وجود دارد.

→ مقاله اصلی : نقاشی چینی – دوره تانگ

گزیده ای از سیزده امپراتور نوشته یان لیبن (قرن هفتم)

از زمان سلسله تانگ (618-907)، مناظر نقش اصلی نقاشی چینی بوده است. در این رابطه، مردم از شانشوئی ، نقاشی «کوه-آب» صحبت کردند. هدف از این خلاقیت‌های عمدتاً تک رنگ، نه ایجاد یک نمایش طبیعت‌گرایانه تا ایجاد یک «جو» و بیدار کردن احساسات و به‌ویژه حس هماهنگی طبیعت در بیننده بود.

به طور کلی، آنها از همان تکنیک خوشنویسان استفاده می کردند و بر روی ابریشم یا کاغذ با قلم مو آغشته به جوهر سیاه یا رنگی نقاشی می کردند. استفاده از رنگ روغن ناشناخته بود. به عنوان یک قاعده، تصاویر آنقدر به دیوار آویزان نمی‌شدند، بلکه آنها را می‌پیچیدند و در مبلمان نگهداری می‌کردند و فقط در صورت لزوم بیرون می‌آوردند، مثلاً برای نشان دادن آن‌ها به مهمانانی که به‌ویژه هنردوست بودند.

یان لیبن (閻立本؛ 600-673)، که به عنوان یک مقام رسمی، نقاش دربار امپراتور تانگ تازنگ نیز بود، به ویژه در دربار امپراتوری برجسته بود . او با اثر خود به نام سیزده امپراتور که فرمانروایان مشهوری را از دوره هان تا سوئی به تصویر می کشد، قدیمی ترین پرتره های امپراتوری شناخته شده را خلق کرد.

تنها یک اثر از نقاش سوئی Zhǎn Zǐqián (展子虔؛ حدود 600) باقی مانده است، بیکاری در بهار ، که در آن کوه ها برای اولین بار در پرسپکتیو به تصویر کشیده شده اند . این اولین نقاشی منظره منظره در هنر شرق آسیا محسوب می شود.

دونگ یوان (董源؛ 934–962)، در واقع نقاش دوره گذار از سلسله تانگ به سلسله سونگ، هم به خاطر پرتره ها و هم مناظر خود شناخته شده بود و کمک قابل توجهی به سبک ظریفی که برای 900 سال آینده تبدیل به سلسله خواهد شد، کرد. باید به استاندارد نقاشی چینی تبدیل شود. او مانند بسیاری از هنرمندان چینی در سفارشات رسمی کار می کرد. او به ویژه سبک لی سیکسون (利思訓؛ 651-716) و وانگ وی (王維؛ 701-761) را مطالعه کرد و نقاشی را با تکنیک های متعددی مانند اصلاح پرسپکتیو ، رویکردهای پوینتیلیستی و هچ متقاطع غنی کرد تا به یک نتیجه دست یابد. برداشت مجسمه ای بیشتر .

 

پشتیبان آنلاین : 09151154934 واتساپ تلگرام روبیکا ایتا