فرمولاسیون تینر فوری 15000

علت اینکه به تینر ها فوری گفته می شود این است که حلال مورد کاربرد در رنگ و کیلر فوری می باشد و به همین جهت است که به آن فوری و یا هواخشک می گویند. حلال های تشکیل دهنده آن نیز از حلال های اصلی، حلال های کمکی و حلال های رقیق کننده می باشند،که در مقاله فرمولاسیون تینر فوری 15000از سری مقالات دکتر فرمول راجب آن توضیح داده شده است.

 

نسبت صحیح استفاده از حلال به رنگ

توجه داشته باشید که به نسبت رنگ باید میزان صحیحی از انواع حلال را به کار ببندید. به طور معمول این نسبت 3 به 1 رنگ به حلال می باشد. اگر برای رنگ کردن قصد استفاده از پیستوله را دارید، پس بهتر است رنگ شما بسیار رقیق تر شود تا به راحتی از پیستوله خارج شود.

در زمان مخلوط کردن حلال و رنگ دمای اتاق باید حدود 25 درجه سانتیگراد باشد.

مخزن های چوبی بهترین اتخاب برای مخلوط کردن این مواد هستند.

حتما مخلوط کردن حلال و رنگ را به آرامی انجام دهید.

تاثیر تینر بر چشم چیست؟

براثر برخورد این ماده با چشم می توان شاهد عوارضی چون آبریزش چشم،دوبینی،قرمز شدن چشم ها و تار شدن دید بود.

عوارض تینر روی پوست چیست؟

استفاده مکرر از این ماده شیمیایی می تواند به پوست شما آسیب های جدی وارد نماید. پیشنهاد می شود که مخصوصا پوست های حساس در معرض مستقیم این ماده قرار نگیرند.

مواد مناسب برای خاموش کردن آتش حاصل از این ماده چیست؟

از بهترین مواد برای خاموش کردن آتش سوزی حاصل از این ماده می توان به پودر شیمیایی خشک، دی اکسید کربن و فوم اشاره نمود.

با توجه به سنگین بودن بخارات این ماده نسبت به هوا بسیار مراقب باشید که مجدد آتش فلش بک نزند. همچنین احتمال پخش شدن آتش نیز وجود دارد.

از عوامل دیگر شناخت تینر رنگ آن است. که یکی از مهمترین ویژگی آنها و نشان دهنده درصد خلوص ، کیفیت پالایش و تمیزی ظروف آنها است . رنگ آن به خصوص در فرمولاسیون رنگهای سفید و روشن بسیار اهمیت دارد.در این راستا صنایع شیمیایی فاتح فام با تولید بیش از 20 نوع تینر یکی از بزرگترین تولیدکنندگان این ماده شیمیایی در ایران شناخته می شود.با آغاز بکار واحد بازرگانی خارجی محصولات ویژه ی بازار بین الملل نیز در فهرست تولیدات این شرکت قرار گرفته است.

• آب مناسب ترین رقیق کننده برای رنگ پایه آب (رنگ های پلاستیک و آکرلیک)
• تینر روغنی مناسب برای رنگ های رزین روغنی
• تینر فوری مناسب برای رنگ های نیتروسلولزی (رنگ فوری)
• تینر اپوکسی مناسب برای رنگ های اپوکسی
• تینر کوره ای مناسب برای رنگ کوره ای
• تینر پلی اورتان مناسب برای رنگ های پلی اورتان

 

عوارض تینر فوری

در زمان کار با تینر فوری بسیار با احتیاط عمل کنید. اگر حساسیت تنفسی داشته باشید، بوی این تینر به سیستم تنفسی شما آسیب می‌رساند. پوست برخی افراد به مواد شیمیایی و به‌خصوص تینر بسیار حساس هست و باعث ایجاد زخم و اگزما پوستی می‌شود.

استفاده از تینر فوری در فضای بسته بسیار خطرناک هست و حتماً باید با استفاده از فن یا جریان هوا (باز کردن درب و پنجره) به تخلیه سریع گاز تینر کمک کرد.

در هنگام استفاده از تینر فوری حتما عینک و دستکش و ماسک بپوشید.

اشتعال زایی تینر فوری به‌مراتب بالاتر از تینر روغنی هست و به هیچ عنوان نباید تینر را در معرض جرقه و آتش و حرارت و نور شدید آفتاب قرار داد.

 

نکات طلایی برای استفاده از تینر رنگ

• زمانی که می خواهید از رنگ و تینر استفاده کنید، ابتدا رنگ را در دمای اتاق نگه دارید تا به غلظت مناسب برسد، زیرا رنگ سرد غلظت بیشتری دارد و ترکیب تینر را برای شما سخت می کند.
• برای مخلوط کردن تینر و رنگ عجله نکنید. این دو را نباید سریع با هم مخلوط کرد و باید به آرامی مخلوط شود.

• هرگز درب تینر را باز نگذارید زیرا در هوا تبخیر می شود و خاصیت خود را از دست می دهد.
• اگر از تینر برای تمیز کردن ابزار استفاده می کنید، آنها را خشک نکنید، از تینر برای تمیز کردن آنها در حالت خیس استفاده کنید. یک تینر خوب برای از بین بردن رنگ خشک شده استون است.
• صرف نظر از نسبت تینر به رنگ، باید بدانید که برای پوست و چشم شما مضر است، بنابراین هنگام استفاده از آن از دستکش و عینک استفاده کنید.
• هنگام استفاده از رنگ روغن و تینر، پنجره ها را باز نگه دارید و تهویه را فراهم کنید.
• همه تینرها قابل اشتعال هستند، بنابراین باید آنها را از هر چیزی که می تواند باعث آتش سوزی شود دور نگه داشت.

 

طبق استانداردهای وزارت حمل و نقل ایالات متحده، یک حلال در نظر گرفته می شود:

1) اگر نقطه اشتعال آن کمتر از 57 درجه سانتیگراد باشد، قابل اشتعال است.

2) غیر قابل اشتعال، اما قابل احتراق اگر دارای نقطه اشتعال در محدوده 57 درجه سانتیگراد تا 79.4 درجه سانتیگراد باشد.

3) غیر قابل احتراق اگر دارای نقطه اشتعال بیشتر از 79.4 درجه سانتیگراد باشد.

به عبارت ساده در این تعاریف، یک ترکیب قابل اشتعال ترکیبی است که می تواند در شرایط محیطی که می تواند به طور طبیعی رخ دهد و در طول حمل و نقل قابل انتظار است، مشتعل شود، در حالی که یک ترکیب قابل احتراق ترکیبی است که می تواند در شرایط حمل و نقل بعید اما ممکن مشتعل شود.

_ برخی از حلال‌های روغنی مناسب وجود دارند که می‌توان آنها را غیرقابل اشتعال در نظر گرفت، مانند هیدروکربن‌های سنگین آلیفاتیک و آروماتیک.

حتی تعداد کمتری را می توان غیر قابل احتراق در نظر گرفت.  یکی از تلاش‌ها برای رفع مشکل اشتعال‌پذیری که برای بسیاری از حلال‌ها ذکر شد، شامل استفاده از هیدروکربن‌های کلردار و یا فلوئوردار یا به‌عنوان جایگزین حلال‌های قبلی یا به‌عنوان اجزای تشکیل‌دهنده در مخلوط‌های حاوی حلال‌های اولیه بود.

_ نقاط اشتعال بالای این هیدروکربن های هالوژنه، که شامل متیلن کلرید و تری کلرواتیلن هستند، به کاهش قابل توجهی در اشتعال پذیری حلال تبدیل می شود.  با این حال، معمولاً هیدروکربن های هالوژنه استفاده می شود که سمی تر از حلال های قبلی هستند.

در واقع، بسیاری از آنها سرطان زا هستند.  علاوه بر این، تأثیر مضر حلال‌های کلردار بسیار فرار و به‌ویژه کلروفلوئوروکربن‌ها بر لایه ازن به خوبی مستند شده است.  جدای از این تلاش ناموفق برای ارائه حلال‌هایی با ویژگی‌های حل‌شوندگی خوب برای رزین‌های مورد علاقه و قابلیت اشتعال کم یا غیر قابل اشتعال، سمیت چنین ترکیباتی همیشه در ابتدا یک ناشناخته و سپس بعداً یک شر ضروری در نظر گرفته شده است.

سمیت بسیاری از مواد، از جمله حلال‌ها، معمولاً با مقدار آستانه آستانه (TLV) یا نتایج آزمایش LD50 تعریف می‌شوند.  TLV مقدار ترکیبی است که فرد می تواند در یک دوره زمانی معین بدون اثرات نامطلوب بر سلامتی در معرض آن قرار گیرد.

دوره زمانی معمولاً به عنوان یک روز کاری 8 ساعته تعریف می‌شود و مقادیر بر حسب بخش‌هایی از بخار ترکیب در هر میلیون قسمت هوای حاوی بخار، در دما و فشار استاندارد اندازه‌گیری می‌شوند.

بر اساس مقررات اداره ایمنی و بهداشت شغلی، یک عدد TLV پایین (به عنوان مثال، کمتر از 100 PPM) نشان دهنده یک ترکیب سمی است، در حالی که TLV بالا (به عنوان مثال، بیشتر از 100 PPM) نشان دهنده کاهش سمیت است.

به عنوان مثال، سقز دارای TLV 100 PPM است، در حالی که ارواح معدنی دارای مقادیر TLV بیشتر از این هستند.

از سوی دیگر، آزمایش LD50 شامل وارد کردن ترکیب به موجود زنده، از طریق بلع، استنشاق، تزریق یا موارد مشابه و مشاهده اینکه آیا مرگ در یک بازه زمانی مشخص رخ می‌دهد یا خیر.  در حالی که ممکن است ارگانیسم های مختلفی مورد ارزیابی قرار گیرند، یکی از رایج ترین آنها موش سفید آزمایشگاهی است.

بر اساس قانون مواد خطرناک فدرال (FHSA)، ماده ای سمی در نظر گرفته می شود که حداقل نیمی از موش های آزمایشگاهی در آزمایش ظرف ده روز پس از دریافت ماده بمیرند و حداقل پنج گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن حیوان دریافت کرده باشند.

البته هنگامی که حداقل نیمی از آنها در بازه زمانی ذکر شده پس از دریافت کمتر از پنج گرم در کیلوگرم جان خود را از دست می دهند، ماده نیز سمی تلقی می شود.

اگر کمتر از نیمی از موش ها در طول ده روز پس از دریافت حداقل 5 گرم در کیلوگرم بمیرند، این ماده طبق تعریف FHSA غیر سمی است.  به طور معمول، تعداد موش های مشاهده شده در یک گروه آزمایشی ده موش است.

 

 

______________________________________

 

_ یکی دیگر از ویژگی هایی که توسط کاربران رقیق کننده رنگ مهم است – به ویژه آن دسته از کاربرانی که در مجاورت منبع رنگ کار می کنند، مانند هنرمندان، بوی مخلوط در حال استفاده است.

در ابتدا ممکن است با توجه به نگرانی های قابل اشتعال و سمیت، عامل مهمی به نظر نرسد.  با این حال، هنگامی که فرد برای مدت طولانی در معرض یک بوی زننده قرار می گیرد، این ویژگی به طور فزاینده ای مهم می شود.  بنابراین، بسیاری از حلال‌های پیشین، در حالی که رقیق‌کننده‌ها و پاک‌کننده‌های مؤثر هستند، یا به سادگی بیش از حد توهین‌آمیز هستند، یا نیاز به افزودن پوشش‌دهنده‌های بو دارند – معمولاً ترکیباتی که با حلال خاص سازگار هستند و بوی نامطبوعی نیز ایجاد می‌کنند.

 

_ یکی از این مواد که معمولاً در پوشش استفاده می شود، دی لیمونن است، یک ترکیب طبیعی از خانواده [ ترپن ها مانند سقز ] .  دارای بوی لیمو و خاصیت حل کنندگی برای برخی از رزین های طبیعی است.  با این حال، نقطه اشتعال آن کمی کمتر از سقز است.

بنابراین، نیاز به حلال‌هایی وجود دارد که بتوان از آنها برای بهبود کاربرد، یا «قابلیت پخش» رزین‌ها و به‌ویژه رنگ‌های روغنی بر روی سطوح مورد نظر استفاده کرد.  یعنی حلال ها – و همچنین مخلوط های حلال – که می توانند برای رقیق کردن چنین رزین هایی بدون تأثیر قابل توجهی بر خواص نهایی رزین های خشک شده استفاده شوند.

_ البته یکی از ویژگی‌های همراه این گونه حلال‌ها، قابلیت استفاده از آن‌ها برای تمیز کردن اقلام در تماس با رزین‌های خشک نشده در صورت استفاده بیش از حد از حلال‌ها است.  علاوه بر این، نیاز به چنین حلال هایی با نرخ تبخیر وجود دارد که با خشک کردن رزین های خاص سازگار باشد.  به عبارت دیگر، چنین حلال هایی نباید خیلی سریع تبخیر شوند تا باعث ترک خوردن رزین ها در هنگام خشک شدن شوند.  همچنین نباید خیلی آهسته تبخیر شوند تا از خشک شدن رزین ها جلوگیری شود.

همچنین نیاز به چنین حلال هایی با انتشار بوی نامطبوع بسیار کم، در صورت وجود، وجود دارد، به ویژه هنگامی که رزینی که باید رقیق شود در فاصله نزدیک استفاده می شود.

علاوه بر این، نیاز به چنین حلال هایی با سمیت کم یا بدون سمیت، همانطور که در استانداردهایی مانند رتبه بندی TLV یا مقادیر LD50 تعریف شده است، وجود دارد.

با این حال، نیاز به چنین حلال هایی با تمام ویژگی های ذکر شده در بالا و همچنین داشتن ترکیبی وجود دارد که آنها را غیر قابل اشتعال یا در حالت ایده آل غیر قابل احتراق می کند.

 

_ هدف از اختراع حاضر ارائه حلال‌های مناسب به عنوان رقیق‌کننده و پاک‌کننده برای طیف وسیعی از رنگ‌های مبتنی بر رزین به‌ویژه رنگ‌های روغنی است که در صورت وجود، تأثیر کمی بر ویژگی‌های این گونه رزین‌ها داشته باشد.

این تناسب با امتزاج پذیری و سازگاری مشاهده شده حلال های فرموله شده با چنین رزین هایی و همچنین اثر حلال ها بر سرعت خشک شدن رزین ها مشخص می شود.

همچنین هدف از اختراع حاضر ارائه حلال هایی با ویژگی های ذکر شده و همچنین انتشار بوی ناخوشایند کمی است، به ویژه برای رزین هایی که در نزدیکی کاربر قرار دارند.  یکی دیگر از اهداف اختراع حاضر ارائه حلال هایی با ویژگی های ذکر شده و غیر سمی تلقی می شود.

این یکی دیگر از اهداف اختراع حاضر است که حلال هایی را با تمام ویژگی های ذکر شده در بالا ارائه دهد که هنوز به عنوان غیر قابل اشتعال یا غیر قابل احتراق رتبه بندی می شوند.

هیچ ترکیب حلالی وجود ندارد که مخترع در حال حاضر بداند:

1) به طور خاص با رزین های مبتنی بر روغن محلول است.

2) نرخ تبخیر مطلوبی برای خشک شدن خوب رزین پس از کاربرد دارد.

3) استانداردهای پذیرفته شده عمومی را برای ترکیباتی که می توانند به عنوان دارای سمیت کم یا بدون سمیت تعریف شوند، رعایت می کند.

4) غیر قابل اشتعال یا غیر قابل احتراق تعریف می شود.  حلال های زیادی با دو یا سه مورد از این ویژگی ها وجود دارد، اما هیچ کدام با هر چهار ویژگی وجود ندارد.

 

_ اهداف ذکر شده و سایر اهداف در اختراع حاضر از طریق ترکیب جدید تعداد زیادی از ترکیبات شناخته شده به دست می آیند.

هدف خاص اختراع حاضر این است که ابتدا با حلالی شروع شود که با مجموعه‌ای از رزین‌های روغنی سازگار است که معمولاً توسط هنرمندان، نقاشان و سایر افرادی که در نزدیکی مخلوط رزین در حال استفاده کار می‌کنند، استفاده می‌شود.

این بدان معنا نیست که فرمول‌های حلال مورد توضیح فقط در آن زمینه‌ها مفید خواهند بود.  بلکه تحقیقات اولیه در مورد موضوع اختراع با در نظر گرفتن چنین افرادی انجام شده است.  با این حال، مشاهده شده است که مزایای فرمولاسیون اختراع حاضر به سایر کاربران حلال نیز گسترش می یابد.

در مرحله بعد، ویژگی‌های منفی مرتبط با چنین حلال‌های شناخته‌شده، در واقع، بدون رقیق شدن حلالیت مطلوب و ویژگی‌های تبخیری، تا سطوح قابل قبول «رقیق» می‌شوند.  از طریق آزمایش های زیاد کشف شده است که انواع حلال ها و یا پرکننده ها به عنوان رقیق کننده های مناسب عمل می کنند.

البته میزان استفاده از آنها به حلال شروع کننده بستگی دارد.  در ابتدا، اختراع حاضر شامل شروع با بیش از 60 درصد وزنی یک ترکیب اتر پروپیلن گلیکول، یا جایگزین، یک ترکیب پروپیل-اتر استات به عنوان حلال اولیه است.

این دو گروه ترکیبی حلال آغازگر، در حالی که نرخ تبخیر پایینی نسبت به سایر استارترهای حلال بالقوه دارند، حلالیت خوبی با طیف گسترده ای از سیستم های رزین، به ویژه رزین های مبتنی بر سلولز دارند.

این را می توان برای تک پروپیلن و همچنین چندین پروپیلن از هر دو نوع ترکیب گفت.  گروه های گلیکول خاصی که باید مورد استفاده قرار گیرند عبارتند از پروپیلن گلیکول مونو متیل اتر، پروپیلن گلیکول مونوپروپیل اتر، دی پروپیلن گلیکول مونوپروپیل اتر، پروپیلن گلیکول مونوبوتیل اتر، و دی پروپیلن گلیکول مونوبوتیل اتر.

توجه به این نکته مهم است که این حلال های شروع کننده دارای نقاط اشتعال نسبتاً بالایی هستند که نشان دهنده ویژگی های غیر قابل اشتعال است.

با این حال، اکثر آنها نمی توانند استانداردهای تست LD50 را برای عدم سمیت رعایت کنند.  مواردی که شکست نمی‌خورند عموماً از نظر حلالیت با سیستم‌های رزینی معمولی در دسترس نیستند و یا نرخ تبخیر بسیار پایینی دارند.  بسیاری از استرها و کتون های آلیفاتیک نیز به عنوان حلال های شروع کننده احتمالی بررسی شده اند.  با این حال، آنها نقطه اشتعال پایین، سمیت نسبتاً بالایی دارند و بوی نامطبوعی از خود تولید می کنند.

 

______________________________________

 

_ به منظور غلبه بر کمبودها در ترکیبات حلال آغازگر که در بالا ذکر شد، تعدادی پرکننده دیگر و یا “حلال های کمکی” به حلال آغازگر خاص انتخاب شده اضافه می شوند.  حلال های کمکی را می توان به عنوان آن دسته از ترکیباتی تعریف کرد که به طور فعال در کاهش ویسکوزیته رزین با “حل کردن” موثر رزین در حلال برای تشکیل یک مخلوط همگن نقش دارند.  از طرف دیگر پرکننده ها دارای خواصی مشابه سیستم رزین مانند ویسکوزیته و سازگاری با سایر ترکیبات هستند، اما برای حل کردن رزین عمل نمی کنند.  لازم به ذکر است که یک ترکیب ممکن است به عنوان پرکننده برای یک یا تعدادی از انواع رزین ها عمل کند و در عین حال به عنوان یک حلال برای سایر رزین ها نیز عمل کند.

بنابراین، در در نظر گرفتن یک ترکیب برای حلالیت، لازم است ترکیباتی انتخاب شوند که کاربرد رزین را افزایش دهند، بدون اینکه تا حد زیادی نرخ خشک شدن رزین را از بین ببرند.

 

سخن پایانی:

نکته اساسی در مورد خرید تینر روغنی و تینر فوری را هیچ‌وقت فراموش نکنید. برای حل کردن رنگ فوری فقط و فقط از تینر فوری و برای حل کردن رنگ روغنی از تینر روغنی (بهتر از آن بنزین) استفاده کنید.

 

آدرس : مشهد، فکوری17، نبش لاله2، شرکت ویلاتوس

شماره های تماس :
دکتر مقدم 09171205271
مهندس نظری 09155604003
پشتیبان آنلاین 09151154934

مقالات:

1. فرمولاسیون انواع تینر ، رنگ و حلال

2. فرمولاسیون محصولات شوینده

3. فرمولاسیون محصولات شوینده