معماری چینی به گروهی از سبک‌های معماری اطلاق می‌شود که در چین باستان توسعه یافتند اما در طول تاریخ در بسیاری از شرق آسیا گسترش یافتند . سبک های مختلف در قرن بیست و یکم در اشکال سنتی و همچنین اقتباس شده و اصلاح شده استفاده می شود.

مشخصاتویرایش کنید

اصول ساختاری سبک در طول قرن‌ها به طرز شگفت‌آوری ثابت مانده است و تغییرات اغلب فقط بر جزئیات تزئینی تأثیر می‌گذارد. صرف نظر از مناطق خاص و هدف ساختمان ها، ویژگی های خاصی از معماری چینی وجود دارد:

افقی و متقارنویرایش کنید

ساختمان های سنتی چینی به ویژه بر افقی تأکید دارند . تیرهای خمیده و آویزان و برجسته شدن جزئی دیوارهای عمودی نیز مشخصه است. ساختمان های زیباتر، مانند ساختمان های موجود در کاخ های امپراتور و اشراف، اغلب بر روی تراس های سنگی عظیم ساخته می شدند . برخلاف ساختمان‌های غربی، که معمولاً بلندتر هستند، سازندگان چینی تأکید بیشتری بر برداشت بصری از عرض و وسعت یک ساختمان دارند. برای مثال، سالن‌ها و کاخ‌های شهر ممنوعه در پکن در مقایسه با ساختمان‌های نمایندگی اروپایی سقف‌های نسبتاً کم‌تری دارند، اما مجموعه‌های وسیع، حیاط‌ها و مسیرها به طور کلی جلوه‌ای از طبیعت فراگیر چین امپراتوری می‌دهند. یک استثنا در این مورد، بتکده ها هستند – که به طور کلی نسبتاً نادر هستند .

یکی دیگر از ویژگی های تمام ساختمان های چینی، از خانه های کشاورزی گرفته تا کاخ ها، تاکید بر تقارن است که به ساختمان ها هاله ای از عظمت و عظمت می بخشد. با این حال، باغ‌ها مفهوم مخالف را دنبال می‌کردند ، که معمولاً تا حد امکان نامتقارن همسو بودند و مانند نقاشی‌های منظره چینی، به دنبال بازتولید طبیعت در حالت اصلی آن بودند.

ساخت و ساز چوبیویرایش کنید

گاهی اوقات، ساختمان‌های چینی از آجر قرمز یا خاکستری ساخته می‌شدند ، اما چوب و سازه‌های نیمه‌چوبی غالب بود . ثابت می کند که این نسبتاً ضد زلزله است ، اما در برابر آتش بسیار حساس است .

دوگونگ در گوشه ای از تالار مانی، صومعه لانگکسینگ ، چین

اجرای ساخت و سازها دارای ویژگی های مدرن بود. اجزای چوبی مانند ستون ها ، تیرها ، روکش ها ، لنگه ها و مجموعه های کنسول تا حدی از قبل ساخته شده و در محل ساخت و ساز به روشی صرفه جویی در زمان مونتاژ شده اند. وام مسکن به عنوان یک تکنیک اتصال پدید آمد .

دوگونگ یک ویژگی خاص بود . این سازه های چند قسمتی بر روی دیوارها یا روی ستون ها به عنوان کنسول یا – در صورت لزوم یکی روی دیگری تکرار می شد – به عنوان تیرهای کنسول استادانه ای که بارهای تیرهای چوبی با آن توزیع می شد، عمل می کردند.

هنر سنتی این بناهای نیمه چوبی در سال 2009 به فهرست میراث فرهنگی ناملموس بشریت یونسکو اضافه شد . ^[1] [2]

یکی دیگر از ویژگی های خاص توری های چوبی چینی در در و پنجره است . تیرهای خانه های چینی معمولاً خمیده هستند. سیستم های طبقه بندی دقیقی برای اشکال مختلف شیروانی و تیرک وجود دارد که یادآور نظم ستون های کلاسیک اروپای قدیم است.

ماندگاریویرایش کنید

رزرو رنگ‌ها، اعداد یا جهت‌های خاص برای ساختمان‌های خاص یا صاحبان آنها بسیار گسترده بود. این منعکس کننده باور سنتی چینی به ماندگاری است، که طبق آن ویژگی های یک شی از ساختار درونی خود ناشی می شود و قابل انتساب به خدای متعالی یا اصل جهانی نیست.

چین نمی تواند با ادبیات گسترده معماری غرب مطابقت داشته باشد. قدیمی‌ترین متن از این نوع، کائوگونگجی نیز مورد استقبال کمی قرار گرفت.

معماری امپراتوریویرایش کنید

ویژگی های طراحی خاصی برای ساختمان های امپراتوری محفوظ بود . از جمله این کاشی‌های معروف بام زرد رنگ است که امروزه هنوز بر روی ساختمان‌های شهر ممنوعه دیده می‌شود. معبد بهشت، در عین حال، از آجرهای آبی برای اشاره به نام خود استفاده می کند. دیوارها معمولاً با رنگ قرمز شدید سرمه ای رنگ می شوند که طبق باور چینی ها رنگ ستاره شمالی است. سقف‌ها معمولاً توسط تیرهای نگهدارنده گسترده پشتیبانی می‌شوند، ویژگی که ساختمان‌های امپراتوری منحصراً با مجموعه‌های بزرگتر معابد مشترک هستند. به طور سنتی، ساختمان‌های امپراتوری همیشه با ورودی رو به جنوب بوده‌اند . نماد اژدها اغلب به عنوان تزئین ظاهر می شود ، به عنوان مثال بر روی تیرها، ستون ها و ستون ها و همچنین روی درها.

اعداد شناسی نیز نقش مهمی ایفا کرد ، به ویژه عدد “امپراتوری” 9، که بزرگترین در میان اعداد است: ظاهراً کاخ امپراتوری در پکن دارای 9999 اتاق است – یک اتاق کمتر از کاخ های بهشتی. تنها ساختمان‌هایی که برای امپراتور و خانواده‌اش در نظر گرفته شده بود، مجاز به داشتن نه «ژیان» 間 (فضای بین چهار ستون) بودند. تنها دروازه‌هایی که امپراتور استفاده می‌کرد، مجاز به داشتن پنج طاق بود – که طاق میانی برای خود امپراتور در نظر گرفته شده بود. محورهای متعدد نیز در شهر ممنوعه از اهمیت زیادی برخوردار بودند که نه تنها عناصر عملکردی مجزای مجموعه را به هم متصل می‌کردند، بلکه تضمین می‌کردند که منطقه به وضوح به مناطق امپراتور، بستگان و صیغه‌های او و همچنین تقسیم شود. خدمتکاران

معماری مدنیویرایش کنید

خانه های مردم عادی ، چه ماندارین ، بازرگانان و چه کشاورزان ، به طور کلی از الگوهای تعیین شده پیروی می کنند. در مرکز ساختمان حرم برای پرستش خدایان و اجداد بود که در روزهای جشنواره از اهمیت ویژه ای برخوردار بود. اتاق خواب والدینش به طرف او بود. در دو بال بیرونی که در زبان چینی «اژدهای نگهبان» نامیده می‌شوند، اتاق‌های اعضای جوان‌تر خانواده و همچنین آشپزخانه و اتاق غذاخوری وجود داشت. گاهی اوقات با بزرگ شدن خانواده ، جفت بال های اضافی اضافه می شدند. این منجر به مجتمع‌های U شکل شد که – حداقل در خانوارهای بازرگان و ماندارین – اغلب با یک دروازه جلویی چشمگیر بسته می‌شدند.

روش‌های ساخت، به‌ویژه تعداد طبقات، ابعاد و رنگ‌ها، بسته به موقعیت اجتماعی مالک توسط قانون تعیین می‌شد.

معماری مذهبیویرایش کنید

معماری بودایی به طور کلی از سبک امپراتوری پیروی می کند . یک صومعه بزرگ بودایی معمولاً مجموعه‌ای از تالارها و حیاط‌ها است که اثاثیه آنها از الگوهای اتصال خاصی پیروی می‌کند. سالن اول معمولاً بودا مایتریای خندان و شکم‌دار ، ژنرال شمشیردار ویتوئو مدافع دکترین (دارما) و مجسمه‌های عظیم چهار پادشاه بهشتی را در خود جای می‌دهد. در تالارهای دیگر یک یا چند سه گانه بودا وجود دارد که اغلب با 18 یا 500 لوهان همراه است، گاهی اوقات نیز بودیساتوا گوانین زن ، که با هزار بازو به تصویر کشیده شده است .

در کنار، محله راهبان و راهبه ها قرار دارد. گاهی صومعه‌های بودایی یک بتکده نیز دارند که در آن بقایای بودای تاریخی نگهداری می‌شود. نمونه‌های قدیمی‌تر معمولاً مربع هستند، در حالی که نمونه‌های جدیدتر هشت ضلعی هستند. شکل خاصی از معماری مذهبی با ساختارهای صخره‌ای متعدد و مجموعه‌های معابد غار نشان داده می‌شود که عمدتاً بین قرن‌های 4 و 9 پس از میلاد در امتداد جاده ابریشم ساخته شده‌اند ( موگائو در نزدیکی Dunhuang، Yungang در نزدیکی Datong، Longmen در نزدیکی Luoyang و غیره).

پشتیبان آنلاین : 09151154934 واتساپ روبیکا ایتا